Dostała
Dostała od niego
krwisty ślad na udzie.
Nie mogła uciec,
żeby nie zrobić niczego
głupiego
- jak to ona.
Powinna być zadowolona,
że tyle jej darował.
Po ostatnim razie
bolała rozbita głowa
(mierzył wysoko)
źle widziała na lewe
oko.
W każdym razie
jest lepiej.
On nad sobą pracuje.
Czasem żałuje.
Ale przepraszać, to ona powinna,
przecież sama jest sobie winna.
autor
DoroteK
Dodano: 2011-04-18 07:38:40
Ten wiersz przeczytano 1129 razy
Oddanych głosów: 45
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (34)
smutne jest życie niektórych kobiet, ale czy one są
temu winne?chyba raczej nie, to tylko egoizm mężów
układa im takie życie-bardzo dramatyczny wiersz
uzależnione przy uzależnionych ile takich jest co
cierpią po cichu - aż strach pomysleć o dzieciach w
takich związkach - mocny wiersz - pozdrawiam:)
Szalnie smutne...:(
mocna treść i dwuznaczny tytuł, ale niestety nie w
formie poezji, raczej wypowiedź (ale nic, poczekam,
umiesz - musi ktoś stać z boku i dopingować zdolnego
autora:)
witaj Dorotko, ach te rodzinne potyczki.
sami sobie winni. a wykonawca wyroku bardzo uprzejmy.
wpisać mu tylko pochwałę w akta
osobowe. ładny wiersz, pozdrawiam
Sama siebie powinna przeprosić, że pozwala na
malteretowanie, powinna nie dawać żadnej szansy, nigdy
on nie przestanie wyżywać się na niej, tylko chwilowa
cisza przed burzą będzie. Piękny wiersz, porusza...
Pozdrawiam.
dramat i smutek słowa grzęzną w gardle...
dobry temat i taki prawdziwy:(
dramatyczny temat, ale ile kobiet to
spotyka."Wyszkolić" ją tak, by jeszcze czuła się
winna.Dobry temat, dobry wiersz Dorotko.Pozdrawiam.
Bardzo dramatyczny ale jednak jak realny. Myślę, że
wielu może się utożsamić z tymi słowami. Pozdrawiam:)
realia ukrytych ludzi...smutne...pozdrawiam ciepło
Dobrze pokazana proza życia . Opis żywy i pełen
emocji.
Wymowny wiersz, samo życie +!
Kochanie, kobieta o której piszesz niech się obudzi,
to nigdy się nie skończy, może być gorzej. Jeśli jest
lepiej to tylko po to aby uśpić jej czujność.
Serdecznie pozdrawiam za wiersz zostawiam + + +
...Z upływem czasu i mądrych rad po rozum poszłam do
głowy... Mój świat teraz jest piękny i kolorowy bo
odważyłam się mocniej stąpać po ziemi,
jej siła mnie przyciąga. Mój los się odmienił radość i
szczęście przez ramię znów zagląda. Dorotko dziękuję
za wiersz choć obudził niemiłe wspomnienia. Pozdrawiam
:)