Dotknięty samotnością

Wiosną wynieśli czarny worek,
jak rzecz upchnęli w samochodzie,
w sercu ścisnęło - czasem człowiek
kończy niegodnie, widok boli.

Przyszli faceci w rękawiczkach,
w maskach na twarzach, opróżnili
dom z mebli, śmieci, okna z firan
ogołocili, ktoś wziął kilim,

bo ładny był. I jeszcze czajnik
miejska biedota przygarnęła.
Smutek powiesił się na ścianie,
a na balkonie płachta "sprzedam".

autor

Turkusowa Anna

Napisany: 2015-10-11 Dodano: 2015-10-11 18:04:02

Ten wiersz przeczytano 2118 razy

Oddanych głosów: 56

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie