Dotyk mgły

bądz tam gdzie Cie niema...

„Dotyk Mgły”

Budząc się w niedomkniętym życiu
Budzisz się nie otwierając oczu wybiegając w cień
Szklane oczy mgłą zaszły.
Gdy niemy krzyk uwolnił się z Ciebie…

Unosząc się w bezwładzie znikającej chwili
Napojona nadzieją, uwieczniona wiarą
Pragniesz myśleć o chwili dotyku zapomnienia.
Spełnieniem własny niesplamiony świat nazywać…

Powiew rozkoszy muska Twoje ciało
Zdumienie piękności wezwało me zmysły
Bym biegł ślepo dotykając w ciemno.
Dreszcz okryty uwalnia się niepokorny…

Teraz daleko, lecz może przy Tobie
Dotykam ust Twych, rozchylonych blaskiem mokrej tafli
Delikatnie podziwiając perfekcyjne dzieło.
Czystością umysłu pokazując Twoją dusze…

Gdy pragniemy swych ukrytych marzeń
Gdy oczy nasze przymrużone, w pół nie przebudzone
Nie odrywając wzroku wypatrują siebie.
Uciekamy przed westchnieniem.
A ja oplatam Twą twarz mdlejąc bezlitośnie…

Mając pasje, łzy w oczach pisząc
Powracając z odrzucenia
Wiem, że przyjdą dni
Te nasze wymarzone, które przyniosą Cię
Dryfującą, kuszącą i szepczącą:

Potrafię bez słów, Potrafię bez gestów

autor

Nikodem

Napisany: 2005-03-22 Dodano: 2005-04-07 19:47:17

Ten wiersz przeczytano 460 razy

Oddanych głosów: 7

Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie