Droga płatków i kolców

Przy nocnej ciszy przykucnę nieśmiało,
zedrę z siebie szaty słonecznego dnia,
przełamię strach zaciśnięty za ustami
i z drżącą nagością wtopię się w czas.

Tylko moje uczucia i spokojny szum fal,
pośród złotych gwiazd kołysać się będą,
szukając w milczeniu odrobiny skupienia,
nad zrozumieniem toczących się spraw.

Odnajdę pragnienie uśmiechu na twarzy,
który znika razem z zachodzącym słońcem,
przynosząc zamglone wspomnienia
i jeszcze nie jedną niechcianą łzę w oku.

Odnajdę i uśmiech przepełniony radością,
ciesząc się każdą cząstką jego istnienia,
by chłonąć z chwil w ogrodach szczęścia,
jak najwięcej słodyczy na nektar życia.

Przypomnę o miłości znienawidzonej,
za która serce czasem tęsknota krzyczy,
przypomnę o marzeniach w duszy ukrytych,
niezdarnie wyrywanych przez ślepy los.

Wspomnę moje najważniejsze chwile,
cierpienie i ból, co tak wiele mnie nauczył,
śmiech do którego miło wciąż jest wracać,
by pogodzić się z zapisaną drogą róż.

Prabuty 10.07.2007rok.

autor

Mooona

Dodano: 2007-07-10 00:59:00

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie