Drzewiej serce surowe
Drzewiej pomniku marmurowy,
weń się zmień z twardoty.
Sroma, co ci licem purpurowym,
piękno zamienia w brzydoty.
Dulczysz pustkowiem zdole,
samotnie w bezruchu jak dąb.
Matowe źrenice nie kole,
gdy serce zamieniasz na zrąb.
Drzewiej pomniku marmurowy,
liczne plątasz andrykuły,
zmień te licha tak surowy,
co ci w skale napęd wykuły.
Piękno co zaklinasz w brzydoty,
odmiany zamienione w lód,
odmień choćby kodem bodoty,
tedy pokonany trud.
Komentarze (2)
♡♡
Bardzo ciekawe pozdrawiam