DRZEWO!

Siedzę w oknie i widzę, jak wiatr drzewami kołysze.
Czemu nie ma przy mnie kogoś, kto mnie do snu ukołysze.
Słońce krople rosy zbiera.
Moich łez nikt mi nie ociera.
Dzieci chętnie na gałęziach bawią się.
Mnie za rękę trzymać nie ma kto.
Swego cienia użyczyło często zam.
Ja pomagać pragnę, ale nie wiem jak.
Ono żyje tysiąc lat, trwa w swym miejscu czasu szmat.
Ja mam jedno życie, bardzo krótkie tak.
Że choć wiele marzeń mam, to nie każde spełni się.
Mimo różnic wielu tak, podobieństwo znajdzie się.
Ludzie niszczą je, podcinają życia nić.
Mnie też ludzie zniszczyć chcą, odbierając życia chęć.
Ja z tym walczę, bynajmniej staram się.
Drzewo nie ma możliwości samo bronić się.

autor

FILDA

Napisany: 2003-07-19 Dodano: 2005-09-10 19:02:38

Ten wiersz przeczytano 449 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Radosny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie