Drzewo poznania dobra i złego
Rajski ogród bogatej szacie zdobiony
Prze Boga miejscem był stworzony
Pośród tych dobroci
Na niewielkiej polanie rosło drzewo
zakazane
Poznania dobra i złego
Ewa, co w złotej szacie zdobiona
Zachęcona pięknym widokiem
Kroczyła polną drogą
By zerwać czerwone owoce
Wiszące pod liści zielonych
Nie zważała na syk z trawy dochodzący
Kuszeniem jego zerwała ten cudowny owoc
Podała niewinnie ukochanemu by spróbował
I zaczął się ich bez powrotny dramat
Bóg gniewem zapałał
Z raju bram Adama i Ewę wypędził
By tułali się po Ziemi
Zrozumieć kary tej nie mogli
Błogość, którą mieli bez powrotnie utracili
Komentarze (3)
najbardziej do dzisiaj nęci nas to, co zakazane:)
Ciekawy refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam z daleka.
Witaj..ładnie +pozdrawiam++