Duc de LAUZUN( II odc.)

Porwał mnie w ramiona i zaczęliśmy wirować wokół sali poddając się namiętnym taktom.
Spojrzałam na niego i już wiedziałam to przecież Duc de Armand Luis Lauzun, wojskowy, pamiętnikarz, wolnomularz, arystokrata.Od dawna był w separacji z żoną , której podobno nie kochał. Podobno często się zakochiwał a będąc odrzuconym bardzo to przeżywał. Już zaczęłam sobie przypominać. Jako młoda dziewczyna byłam w nim zakochana ale tak niewinnie tylko w marzeniach. Miał takie piękne oczy, namiętne usta. Z przyjemnością na niego patrzyłam.
Gdy przestali grać Armand zaprosił mnie na spacer do ogrodów Wersalu.Chodziliśmy alejkami wśród starych drzew aż dotarliśmy do fontanny, którą tak często wspominałam. Mała ukryta wśród pięknych roślin z tak wielką siłą przekazu. Widoczne bagno z mężczyzną, który za wszelką cenę chce się z niego wydostać. Widać jak napięte ma mięśnie i ten grymas bólu i bezsilności na twarzy. Niestety wciągające bagno na pewno zwycięży.
ogarnęło mnie przerażenie gdyż odczytałam ten obraz jednoznacznie.
Armand delikatnie ujął mnie za rękę i zaczął mówić, żebym się nie bała, to przecież tylko fontanna.
C.D.N.

autor

Yvet

Napisany: 2014-10-21 Dodano: 2014-10-29 09:08:25

Ten wiersz przeczytano 1381 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Monolog Klimat Romantyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie