DUCH NATCHNIENIA

Człowiek jest tajemnicą, jak muzyka nie zgłębioną do końca/UŁ/ :)

kiedyś słuchał buczenia snu i ciszy czasu
rysował na skałach słońca i księżyce
pająka wielkiego z nieba wyglądał
a mieczem rzeźbił w powietrzu i morzu
to taniec środka gdzie fauny i nimfy
w którego charmed istnienie wierzyły

i powstało światło z rytmu tańca
z ceremonii kinetyki więź i animalizm

stabilizacja równowagi instynkt rybaka
pierwotny rytuał bębny zagrały i zatańczył
lecz jak ogar za przynętą przyszyty do materii
gdzie strzelcem dalej był los niesubtelny

podawał w widmie rozprzężenie genów i zamilkł
lotny piasek pamięci nie trzyma korzeni

oderwany zgarnia źdźbła i wirujące kule
i znów podmuch rozsadzał pulsującą muzykę
zdziwiony umierał uwięziony w obręczy cierpienia
że nie umie kochać nie czuł tej magicznej siły

zagubił jasny duch natchnienia klucz otwarcia

wiosną ma przywidzenia gdy słońce złote
oświetla oczy jak pierwiosnki w drzewie wiśni
płonie dom podparty na sztorc narzędzi ostrzem
przychodzi ciepło i nie ma między dniem
a nocą rozdźwięku i jedna moc jest w oddechu

staje się wyobraźnia pierwszym zasiewem
pomost tworzy dla życia do świata ducha
/UŁ/




Z okazji Świąt Wielkiej Nocy życzę Wszystkim Dobra,bo Ono ma największą siłę:)

Bardzo dziękuję za piękne i wyważone komentarze
do tego wiersza i Spojrzeć w oczy, który dam w innym terminie,za co przepraszam Pozdrawiam serdecznie Wszystkich :)

napisany Łódź,02.04.2010 ula2ula

autor

ula2ula

Dodano: 2010-04-02 00:28:17

Ten wiersz przeczytano 898 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Toniczny Klimat Ciepły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie