Dwa światy

" Myślę jak urzeczywistnić to, co wiem, ale czego nie umiem uchwycić. Ściąga mnie w dół. Ziemia tkwi we mnie na dobre, w moich kościach krąży pył." W. Wharton(Pasiek)

Wiedząc, że w końcu i tak spadnę, wciąż szybuję..
W nierealnym świecie, który tworzę każdego dnia,
Dla innych nie dla siebie. Wegetuję mój stan emocjonalny
Pozostał w świecie, który chce by zaistniał, tylko tam
Umieszczam każde moje minimalne uczucie, to
W tym świecie jestem zupełnie innym człowiekiem,
Który potrafi tak wiele czuć i tak mocno kochać,
Jest tak słaby i naiwny lecz kocham ten stan.
Jest to świat w, którym pragnę być jednakże,
Szara rzeczywistość nie pozwala w nim tkwić.
Wiec żyje w świecie w, którym musze.
I wegetuję emocjonalnie tkwię zamknięta w próżni,
Brak uczuć brak marzeń brak planów na przyszłość,
Brak miłości i zwyczajnych uczuć, pustka.
Świat, który jest bezosobowy, wystarczył by moment,
Chwilowej siły, by przejść do innego wymiaru.

Proszę o jakieś rady dopiero zaczynam. po poprawkach, dziękuje ;]

autor

agugu

Napisany: 2009-05-12 Dodano: 2009-05-13 20:22:02

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie