Dworek szlachecki.

Część czwarta.

Za budynkami dworskimi odgrodzonymi
płotem i żywopłotem, rozciągał się
sad, wiosną w cudnej paradzie obsypane
kwiatami były jabłonie i inne drzewa
owocowe. Gdy miało się ku zachodowi,
nad drogą zawisała tarcza zachodzącego
słońca, plamiąc wszystko czerwienią.

Nieco później, wyłaniał się nieśmiało
młodziutki miesiączek. Powietrze było
czyste, przesiąknięte zapachem świeżej
zieleni i zapachem kwiatów. Piękny
srebrzysty wieczór, sad i sąsiadujące
z nim pola pełne były rubinowych
blasków i aksamitnych cieni.

Zaróżowiona chmurka znikała razem
z wrażeniem, że była jakby krwią splamiona
istoty zranionej. Dworek i okolice
stawały się mniej gwarne i wyciszone.
Tylko psy szczekały, czasem puszczyk
smutno nawoływał i świat pogrążał
się po pracowitym dniu w letargu.

Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2009-08-29 Dodano: 2009-09-01 14:31:36

Ten wiersz przeczytano 1401 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie