DZIAD I BABA XXI wieku

Wzorowanie na wierszu „Dziad i baba” J. I. Kraszewskiego

Samotni, baba z dziadem
Od dawna żyją z sobą,
Niewielkim jeszcze wkładem
Kupować leki mogą.

Ciężar lat ich przygniata,
- Czyli oboje starzy -
Ona z dnia na dzień słaba,
Jemu się trudno łazi.

Mieszkanko ich niewielkie
Nie takie stare jeszcze,
Świat widzą za okienkiem,
Z korytarza jest wejście.

Żyją w miarę szczęśliwie,
Całkiem miło – jak w niebie.
Ja się temu nie dziwię,
Gdyż przywykli do siebie.

I czasem myślą zgodnie,
Że kiedyś umrzeć trzeba,
Położą się w mogile;
- Może pójdą do nieba?

Mają jednak nadzieję,
Że spełni się życzenie,
Lecz wiara się zachwieje -
Czy Bóg razem zabierze?

Razem, to wielka trudność,
Ktoś jednak pierwszy skona.
- Byle nie mąż chciał odejść!
– Byle tylko nie żona!

- Ja muszę umrzeć pierwsza
Starsza jestem od ciebie,
Mnie męczy wciąż choroba,
Ty będziesz na pogrzebie.

– Ja pierwszy moja miła,
Mnie częściej coś dolega,
Pierwszego mnie w mogile
Przykryje czarna gleba.

- Mnie pierwszą! – Mnie kochanie!,
- Mnie mówię! Nie kłóćże się!
- Żałość tobie zostanie!
- Ty sam zostać boisz się?

I kłócić się zaczęli,
Już do waśni dochodzi …
Ruch się zrobił za drzwiami,
Przylecieli sąsiedzi.

Nagle cisza zaległa -
I pomyśleli razem,
Nadejdzie taka chwila,
Gdyż pan Bóg dzieli losem.
* * *
HanB

Tak czy siak- we dwoje zawsze raźniej!

autor

wertycha

Napisany: 2015-11-25 Dodano: 2015-11-25 19:04:36

Ten wiersz przeczytano 891 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie