Dziecko

Pisklę moje
tak trudno żyć za murem konwenansu
matka co miłuje swe dziecię
tęskni za szczerym uśmiechem
i słowem co z serca wypływa
a nie z ludzkiego obowiązku

Dziecko moje
serce ubrane w ból istnienia
wciąż czeka i cichutko prosi
ożyw moje ramiona
twoja rodzicielka
potokami łez wypłukała
czarne kamienie przeszłości

Pisklę moje
czekam i czekać będę
aż drgnie Twa Dusza i serce
a skrzydła ufności i pokory
pokonają niezawinioną rzeczywistość

autor

emanuel

Napisany: 2009-05-03 Dodano: 2010-01-09 18:12:37

Ten wiersz przeczytano 565 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie