DzIeWcZyNa

Dziewczyna codzień się stroiła,
niby, że do parku chodziła.
Tak naprawdę męszczyzn szukała
potem z nimi się kochała.

Łatwą kasę zarabiała,
tylko wtedy, gdy jej potrzebowała.
W szkole spokojniutka
niby bardzo malutka.

Bez makijażu,
czasami w balejażu.
Zawsze jakaś potargana
byle jak ubrana.

Przyjaźń innych odrzucała,
nigdy prawdziwie nie kochała.
Samotnie czas w domu spędzała,
wieczorami tylko do parku chadzała.

Dlaczego tak robiła?
Przez to nigdy szczęśliwa nie była.
Po prostu bogata być chciała!
Przez tą chęć wszystko zmarnowała...

autor

(((=ZiEnIa=)))

Dodano: 2005-02-09 17:04:59

Ten wiersz przeczytano 395 razy

Oddanych głosów: 5

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie