Dziewczyna z balladą

Dałam ci niebo, dałam po słowie,
z dwóch najważniejszych, wyrytych w sercu.
Gdzie je schowałeś? Mętlik mam w głowie
i ten pierścionek na palcu.

Dałam nadzieję, dałam pogodę,
wbrew burzom, deszczom, gniewnym wichurom,
dom jak oaza, cisza na zgodę,
bez odgradzania się murem.

Obdarowanie. W głębi posucha.
Studnia bez wody? Pustka i echo.
Przelałam źródło, ciemno i głucho,
korba nie jest pociechą!

Dawałam wiele, wsiąkło jak w piasek!
Na dnie zebrany szlam, w oczach strach.
W zamian łza za łzą – już sama kapie,
smutna ballada, że ach!

„Serce to muzyk”, któremu nuty,
co rusz wpadają w struny gitary,
czasem świat słyszy - jak bardzo głuchy
bywa niejeden kochanek...

autor

marcepani

Napisany: 2019-06-18 Dodano: 2019-06-18 16:46:08

Ten wiersz przeczytano 903 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie