Dzikie ognie

jestem gwiazdą a zarazem księżycem
zasłoniętym przez chmury
- kwiecistą łąką i bagnem
w którym wiją się zaskrońce

polują na ćmy odbijając swój blask,
wchłaniają w siebie graniaste obłoki,
pokrywają moczary i rzeźbią nasze ciała.
tańczą. pożądają świeżej krwi, świtu

promieni słońca, które w ekstazie
wbijają się w nas aż do trzewi
gdy ich kolce promienieją
we mnie i w tobie, sieją zniszczenie.

zmiatają z powierzchni ziemi mgłę i ciszę,
wtedy słabniemy oboje. stajemy się nadzy,
splątani dziwną metaforą zrodzoną z wrzasku
i z ciszy.

autor

Ewa Kosim

Napisany: 2018-09-11 Dodano: 2018-09-11 19:10:20

Ten wiersz przeczytano 1303 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie