Dziwny kraj dziwnych ludzi
Patrz, park dziwów wiekowych,
którym dzisiaj brak treści.
Wokół śpiących wieżowców
wiatr bez końca szeleści.
Tu wszyscy dzień zjadają
duchem są namaszczeni,
lewitują jak święci
w mglistej astralnej przestrzeni.
Zamknięci w butnej dumie
gardłują wielkie rzeczy,
kłamiąc jeden drugiemu
każdy głośno złorzeczy.
Dziś cnoty są obłudne,
żadna nas nie pojedna.
Pustką jest zarażona
Ojczyzna nasza jedna.
autor
Pani L
Dodano: 2019-03-23 10:11:36
Ten wiersz przeczytano 985 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Naprawdę dobry wiersz, krytyka współczesności w
Polsce.
Ślę moc serdeczności Elu. :)
Re Polak patriota
Trzeba wykazać wolę pojednania, przecież widać, że
wśród tylu ludzi nasza Ojczyzna jest osamotniona.
taka prawda - korekta komentarza
Blokowiska tak mają. Jedynie w niedziele są tłumy do
osiedlowego kościoła. I co potem? Kto się zna ten się
gromadzi po mszy w grupkach. Kto jest solo ten będzie
solo. Drzwi sąsiadów pozostają na głucho zamknięte.
Prywatność przede wszystkim...Jeśli jesteś sama w
mieszkaniu czujesz się jak w areszcie domowym. Tak
prawda
To ta cholerna siła entropii.
Prawda życiowa i to niestety smutna
Pozdrawiam
Smutkiem powiało w Twoim przesłaniu, niestety bardzo
prawdziwym, pozdrawiam serdecznie.