Enigma
Twoje utwory dają mi nadzieję,
Że znowu się spotkamy,
Choć logika zabrania.
Po co to wszystko robisz;
Czemu tak odczuwasz,
Skoro masz już wszystko?
Ja tego nie rozumiem
I rozumieć nie chcę,
Bo to takie straszne.
Ciałem i duchem młoda
Przechodzi ze smutkiem
Obok dawcy prawdziwej miłości.
A życie brnie dalej...
autor
JedynyKontakt
Dodano: 2017-02-08 23:42:53
Ten wiersz przeczytano 654 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
kto zrozumie kobietę?
Ładny wiersz przeplatany smutkiem...
Pozdrawiam serdecznie:)
Zagadkowo i smutno.Pozdrawiam:)
ENIGMA, wymowne.
Nadzieja jest bardzo potrzebna i niech nam lepsze
jutro przybliża.
Trudno to rozszyfrować, chociaż "Enigmę" pokonano...