epilog do wczoraj

za wyjątkiem małego potknięcia - bardzo dobry utwór

no i suplement do wczoraj w postaci dwóch krótkich
linii skrzyżowanych ze sobą po kątem prostym,
przecinających się dokładnie po środku jak najbardziej
sie również należy ;) - pozdrawiam :)

poustawiane rzeczy, wydarzenia - w pozornym nieladzie
- tworzacym lad - wystarczy chwila - a zmiany zachodza
nas od tylca - "za którymś płotem czeka
wdowiec. przygarnie, nakarmi, da łańcuch" - to
szczegolnie dla mnie - pozdro

Gdy wiosna nie była pełna, to teraz uśmiechają się
pierwiosnki i będzie pełnia bo zawsze trzeba pragnąc i
wierzyć sobie Wiersz jest chwilowym niepokojem, ale
nadzieja w tle Podoba mi się spontaniczny i szczery
zryw w wierszu to piękna melodia człowieka,zawsze
przyciąga Plus pozdrawiam ciepło :)

To prawda - ostatnie dwa wiersze fajnie ze sobą
synchronizują...

Wiersz z nutką goryczy... pocieszające jest to że
upływ czasu i zmiany dotyczą nas wszystkich... i może
te zmiany są najpiękniejsze w naszym życiu, chociaż
nie do końca to doceniamy... pozdrawiam.

Zaraz, zaraz, czy nie mówiłaś, że Twoja babcia
zachowała urok do końca?. Właściwie jesteś w świetnym
punkcie, coś za, coś przed, Ty nie robisz tragedii,
opowiadasz i to jak. O pierwiosnkach...a wiesz, to ma
sens!

Lekko i 'po prostu' - ładnie opowiadasz

super wiersz,robi wrazenie....

Cofnąłem się do twojego wczorajszego wiersza, z
dzisiejszym tworzą świetną całość. Komentarz
niezmiennie taki sam.

Oj, smutno Joasiu, ale wiersz jak zwykle super.
Ja swój zegar rozbiłam, już nie liczy - tylko to
lustro...

Kompletnie nie wiem co napisać.Czuję się tak, jakbyś
mi wylała (bez ostrzeżenia) na głowę wiadro lodowatej
wody.Z trudem łapię oddech.