FOTOGRAFIA
M.
Pośród wielu pamiątek, Twoje zdjecie
ujrzałem
Wziąłem je do ręki - wszystko
przypomniałem
I wróciły lata gdyś się urodziła
Kiedy radość wniosłaś, bo nadzieją byłaś
Tak bardzo upragniona i oczekiwana
Przez wszystkich pieszczona, serdecznie
kochana...
Chcieliśmy jednego: byś szczęśliwą była
Ludzi szanowała, bez kłopotów żyła
Teraz, gdy dorosłaś masz już swoje
życie
Przy kochanym mężu - pewnie w dobrobycie
Kochaj swego syna, daj dużo miłości
Abyś nie płakała nigdy w samotności!
Upłynęły lata, mnie tylko została
W ręku fotografia pożółknięta, mała
One już nie wrócą - jak ptak odleciały
Wspomnienia na zawsze w sercu pozostały.
12.01.2012
Jan Siuda
autor
najdusia
Dodano: 2012-01-13 07:57:55
Ten wiersz przeczytano 717 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Fotografia a na niej mnóstwo wspomnień nie tylko z
dzieciństwa :)) +
Wzruszający, prawdziwy, z przekazem i tęsknotą:)
Piękny wzruszający wiersz. Cóż dzieci wychowujemy dla
innych. Cieplutko pozdrawiam
Witaj - nie wiem co myslec o tej samotnosci, jesli
bohaterowie wiersza zyja to jest to szczescie jakby
przy Tobie i sie ciesz, mozna sie cieszyc z zycia
tylko za zycia, mi pozostaly tylko setki fotografi i
pamiec. Pozdrawiam
fotografia i wspomnienia, Dzieci wychowujemy dla
innych cieszymy się ich osiągnięciami sukcesami i
założoną rodziną
No cóż, wychowujemy dzieci, innym na pociechę.Ale
szczęściem naszym jest oglądać ich
szczęście.Pozdrawiam milutko
No cóż mogę skomentować Twój wiersz tylko moim haiku;
PUSTKA
pod sercem nosiłam,
pieściłam, chowałam
w swoją stronę poszły
w pustym gnieździe zostałam.
Samo życie, tak było i będzie, naturalna kolej rzeczy.
Pozdrawiam
taka jest kolej rzeczy,
że samodzielne stają się dzieci! Pozdrawiam!