Gdy słońce zachodzi

Przez szybę przebiły się pierwsze promienie słońca, rozszczepiając się
w kropelkach rosy w tęczowe błyski. Próbowała otrząsnąć się ze snu, otulającego ją niczym miękki kokon, by po chwili zmagać się z obezwładniejącą
niechęcią do życia z posmakiem goryczy i bólu. Jej myśli i wspomnienia,
przypominały kłębek splątanej włóczki. Było to wszystko, co pozostało z pięknego starannie utkanego gobelinu. Los postawił jego na jej ścieżce, a ona nie miała dość siły, by się oprzeć marzeniom i zatraciła się w nich. Dopiero z nim, przeżywała miłość, pławiła się w niej tak bardzo,
że w końcu sama stała się miłością. Jego uczucie do niej, natchnęło ją nową energią i poczuciem własnej wartości. Postanowiła ,zaufać swemu sercu i czerpać rozkosz z tego, co niósł jej los. Nieświadoma tego co ją czeka, zmierzała prosto w szeroko rozpostarte ramiona przeznaczenia. Zatraciła się w rytmie jego pieszczot, unosząc się wysoko na falach nieznanego morza. Delektowała się słodkim, ciepłym poczuciem bezpieczeństwa, jakie dawały jego ramiona. Niezachwianą pewnością,
że należą do siebie, złączeni wieczną, nierozerwalną więzią. Jednakże to wszystko, okazało się mirażem, a teraz przeżywała bolesne przebudzenie. Przyszłość przesłoniła gęsta, szara mgła.
Piękne chwile minęły w mgnieniu oka, stały się ulotne jak spojrzenie na raj. Słońce zachodziło, ostatnie promienie chwytały się pierzastych chmur, jakby niechętnie żegnały się z dniem ,bojąc się o jutro.

Tessa50

" Nadzieja sprawia, że chwytamy się wszystkiego , co nam podrzuci los"
Paul Cook

autor

Tessa50

Napisany: 2012-04-22 Dodano: 2012-04-22 10:09:47

Ten wiersz przeczytano 1434 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie