W głowie chmury...

o żesz kurde:)) a ja nic!
aż Ci zazdroszczę:)))
i juz mi się podobasz, bo potrafisz żartować:))

cii_sza co do rytmu to absolutna racja, sam się dziwię
że tego nie zauważyłem, a co do tronu to czuję przez
skórę :D

chyba, skok z wysoka? a nie wysoki:)

"chyba" radzę usunąć - rytm

i skąd ta pewność, że tron czeka:)

Pozdrawiam serdecznie, nie jest jeszcze tak źle, skoro
peel ma ochotę pisać

Rozgryzłaś mnie MEG, a czym to się skończy to mam
pewne przeczucia, z boku to nie będzie wyglądać miło,
ale ja widzę nadzieję i nowy początek tam gdzie inni
widzą mrok koniec wszystkiego :D

Widzę rozdarcie pyłka, który chciałby wchłonąć
nieskończoną przestrzeń. Czym to się skończy?
Doceniam to pragnienie - też miałam takie w sobie,
może jeszcze gdzieś tam tkwi. Ciekawie piszesz.

wieje grozą...ale warto iść do przodu...dobry
tekst...pozdrawiam.

Mnie też dość już dopieka a jednak chce mi się jeszcze
żyć:-)
Pozdrawiam

Pesymistycznie. Msz nicość nie jest rozwiązaniem.
Mądrze, ku pokrzepieniu serc, napisała nasza
noblistka:
"Czemu ty się, zła godzino,
z niepotrzebnym mieszasz lękiem?
Jesteś - a więc musisz minąć,
Miniesz - a więc to jest piękne."
Miłego dnia.

dobry wiersz pozdrawiam

Niech peel nie da się skusic takim wyjściom awaryjnym.
Może lepiej się skupić nie tylko na sobie ale na
drugim człowieku, to pomaga w odwróceniu uwagi od
własnej osoby. Pozdrawiam pogodnie.