Graj skrzypku melodię płaczliwą

Na uliczce mojej,
Między domem a domem,
Między młodą lipą a starym dębem,
Stanął skrzypek ze złotym zębem.

I płynie po uliczce mojej,
Melodia tkliwa, melodia serc chwytliwa.
Lecz choćby drzewa mu klaskały,
Domy dachy pochylały,
Ludzkie serca w uniesieniu odpływały,
Niczym dla mnie skrzypek kołyszący kwiaty,
Bo ja pamiętam, jak grałaś dla mnie ty.

Graj skrzypku smyczka melodię płaczliwą,
Niech uliczka moja rozkocha w tobie duszę swą wrażliwą.
Ja mam w duszy ową muzykę prawdziwą,
Niczym przy niej twa rozkoszna dźwięków gra,
Bo grały mi jej dłonie sonatę z płonącego serca.

Gdy dłonie ukochane chwytają smyczek,
Gdy skrzypiec dotyka ukochany policzek,
Gdy opadają powieki oczu uwielbianych,
Gdy melodia wpada do uszu twych zakochanych,
Toniesz w jej głębi nut, serce za szybko zaczyna bić,
Wiesz, że bez muzyki tej nie możesz już żyć.

Rozpływa się dusza i umysł,
W rytm smyczka biegu i jej oddechu,
Dopóki nie nadejdzie dzień ostatni waszego koncertu,
Innemu później grają tamte dłonie, inny słucha jej oddechu.

Graj skrzypku smyczka melodię płaczliwą,
Niech uliczka moja rozkocha w tobie duszę swą wrażliwą.
Ja mam w duszy ową muzykę prawdziwą,
Niczym przy niej twa rozkoszna dźwięków gra,
Bo grały mi jej dłonie sonatę z płonącego serca.

Graj skrzypku najpiękniej jak umiesz,
Melodii we wspomnieniach nie zagłuszysz,
Żar rozniecisz, duszę uniesiesz,
Ale żalu mego nie pogrzebiesz.

autor

Patrycjusz_Last Patriot

Napisany: 2008-09-17 Dodano: 2008-09-17 23:31:09

Ten wiersz przeczytano 873 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie