grom

wtedy gdy się dwa światy zazębią
a między nimi ty jak łódź
gnana podmuchem wiatru wśród głębin
znikąd nadziei żadnej prócz

wiary praojców wyblakłej nieco
moc słów na nowo przejmie ster
nadludzkie siły do walki krzesząc
w godzinie próby wiary tej

lecz nie zaniechaj już nigdy więcej
bowiem zajęty bywa on
prośby błagania słane w udręce
runą na ziemię niczym grom

autor

Frauke

Napisany: 2019-10-21 Dodano: 2019-10-21 10:54:45

Ten wiersz przeczytano 1335 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie