hibernacja

śnieg prószy za oknem
i nic to
ale prószy też na moje serce

obsypuje je białymi płatkami
miękko i puszyście
wypełnia wszystkie zakamarki
nawet te
najbardziej gorące
na oczach zastygają
malowane mrozem kwiaty
tężeje krew
w ręku trzymam sinoblade sople

bardzo powoli ogarnia mnie
zlodowacenie

to dobrze
nieskazitelna biel
we mnie
wywabione plamy
chłód i nicość

i tylko zamknąć oczy i spać
przede wszystkim nie myśleć ..

autor

poprostu ona

Dodano: 2004-11-24 19:11:11

Ten wiersz przeczytano 629 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie