High-endowa uroda

Bo twoje włosy to wiatru tęsknota,
to śniegu iskrami prószony woal,
to nitek pajęczych splątane losy,
feeria tęczowa ubrana w Nizoral.

A usta zrywne, słodyczą szalone,
doznań pazerne w grymasie namiętne,
soczyste mgłami jak trawy na łące,
barwą od Chanel cudowną ponętne.

Wyniosłe półkule jasnością dla "ciem",
kształty perfecto (sławili je wieszcze),
magnesy dla oczu, w dotyku jak cud,
Triumph ponad triumfy, cóż dodać by jeszcze?

Powłoka zjawy w gładkości jedwabiu
połyskiem zdradza ciekawość chwili
- nogami płynącą rzekę fantazji,
zniewala urokiem i marką Philips.

I w końcu aromat, którego magię
poznają nieliczni, tylko wybrani,
kaszmirem pachnący, rajem kuszący,
anioł go stworzył - niejaki Armani.

Czy mógłbym cię stracić? Dopada mnie myśl,
niepokój tkwi w sercu kiełkując trwogą,
zasypiam bez złudzeń (gdy budzą się mgły)
ech, jesteś kobietą... naprawdę drogą.

autor

Rymetius

Napisany: 2010-05-01 Dodano: 2010-05-01 12:39:50

Ten wiersz przeczytano 1296 razy

Oddanych głosów: 38

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Technologia

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie