Idę dalej

Przechodząc przez krzewy
rzucam ostatnią dzidą
nadziei ostatnim promykiem
swych marzeń

ostatnia kępa radości
o którą potykam
się w drodze która
spogląda w me oczy

Zostawiam to gdzie
potężny niedźwiedź
nie może poskromić
nicości swoich myśli

Zostawiam to gdzie
światło rozumu
patrzy w
inna strone

Zostawiam to gdzie
cień ucieka gdzie
zal przenika lecz
męka znów na nas czeka

Idę dalej gdzie
pragnienie wiedzy
zostaje ugaszone
przez dzbanek z mlekiem

Idę dalej gdzie
wiatr pachnący swą
paszczą wichru
porusza statki

Lecz zostawiam to gdzie
słońce zamyka
swój wyblakły
i zimny rumieniec

Idę dalej bo po cóz
mam tu zostać w
kresie nicości i w
szarości naszych dusz

autor

Gizmo

Napisany: 2006-03-06 Dodano: 2006-06-22 21:52:16

Ten wiersz przeczytano 529 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie