Idzie wiosna
Z bieli i szarości
nieśmiało zielenią się trawy,
niebo barwy zmienia
od granitu do szafiru
świt roztacza purpurą
brzegi widnokręgu
łuną płynie i niknie,
ptaki krążą zaspane
świergocząc leniwie,
wiatr łagodnie
kołysze gałęzie,
przebiśniegi główkę
gdzieniegdzie wychylają
skulone czekają
na promienie słońca,
unosi się przenika chmury
wyżej, coraz wyżej
rozrzuca ciepło
grzeje ziemie,
klucz dzikich gęsi
woła idzie wiosna
autor
NiebieskaDama
Dodano: 2011-03-25 07:44:08
Ten wiersz przeczytano 653 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
...obrazowo... czuje się ją w Twoich wersach...
pozdrawiam:)
Ładnie malujesz słowem. Pozdrawiam
Wiosna już przyszła!!! Ładny wiersz, zgrabnie
napisany:):):)
Pięknie i obrazowo. Zaraz namaluję...
Spoglądam za horyzont, za skraj lasu, z stamtąd
nadlatują żurawie w kluczu.
Liczę ich i sobie wróżę, napisze do mnie, zapomni, czy
stanie kołomnie.
Policzył w sznurku ich przelot nade mną, głowę
podniosłem wyżej, wyszło mi cudowna damo, ze
napiszesz.
czekam na te napisanie, bo w nich są zawarte słów
błyskotki, tam jest poetyckie kochanie.
Nad Twoim stawem latają dzikie gęsi, łabędzi biel
snuje się po wodzie, co podziwiać, to piękno,
zatracają się znoje.
W swoim ładnym wierszu ty jesteś wiosną, wiosną
radosną
Działa na wyobraźnię. Pozdrawiam cieplutko.
No i przyszła w głośnym klekocie, ładnie :)
Swoim wierszem zgotowałaś jej piękne powitanie,
wiosennie pozdrawiam,