Im czas się nie zmienia

Ciepłe opowiadanie

Ciepła opowieść
Ta ciepła opowieść dawną wiosną się zaczyna
Był on rosły czarnowłosy, ona delikatna, krucha dziewczyna
Pewnie wszędzie tak jest, pewnie tak wszędzie bywa
Jest pierwsze spojrzenie, zachęta gestem , twarz pąsem zakrywa
Ta wiosna była, wiele, wiele lat temu, kto to pamięta
Były wtedy kwiaty, był czar młodości , pachniała mięta
Słońce tak jak dziś, dotykało obu swymi promieniami
Stałe niezmienne uczucia, rozkosze trwały nocami
On jej przynosił i pod stopy kładł kwiatów naręcza
Zawsze widział ją w pięknie, w barwie jak tęcza
Ona drobniutka z uśmiechem , jakim ? sami wiecie
Zakochanym, cudownym, najpiękniejszy w świecie
Wiosny mijają, jedna za drugą, są czarowne zawsze
Oboje idą razem drogami kwiatów, i wybojów czasem
Idą coraz wolniej w swej miłości dłońmi splątani
Idą, idą zawsze radośni, z uśmiechem, do miejsc gdzie jaśniej
Idą całe lata przez życie w miłosnym marszu,
Dziś on, już nie szatyn podpiera się laską
Towarzyszy mu jego ukochana dziewczyna
Kocha ją, młodzieńczo bo dla niech czas się nie zmienia
Gdy razem wychodzą na wspólne spacery, ubrani już niemodnie
Na buziach ich zawsze ku sobie ślą spojrzenie łagodne
Przeszli swe wiosenne progi, było ich wiele, gdzie serc muzyka granie
Bóg uśmiecha się do nich, zwraca się słowem – witajcie kochani
Jak w pięknie jest razem być, zbierać kwiaty, pić życie jak nektar motyle
Iść, iść w miłosnym tańcu, nawet o lasce , najcieplej najmilej
Nie liczyć wiosen, żyć w pięknej jesieni ,cieszyć się bzem i wrzosem
Podnosić oczy ku niemu, dziękować za miłość , dziękować za życia losem
Nie ma nic bardziej godnego, jak trwać w miłosnym splocie
Bywać latami przy sobie , pomagać , opiekować w chorobie,
Godnie podążać za losem, nie kusić złego, nie szukać wrogów
Za wszystko dziękować samym sobie i pięknie dziękować Bogu
pić życie jak nektar motyle

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

Szacunek wzajemny, uśmiech codzienny,
Do nas także, gdy bzy i motyle
miłość wróci najcieplej, najmilej.
Po to właśnie są wiosny i maje,
wtedy wszystko piękniejsze się staje.
Taka para dziś może niemodna.
Połączyła ich miłość łagodna,
kiedy maj i słowiki, serc granie,
Bóg uśmiechał się na to kochanie.
Ta opowieść się wiosną zaczyna.
Bzowy chłopak był, bzowa dziewczyna
zakochani po uszy, jak bywa,
a miłości się nie da ukrywać.
On jej zrywał bzów słodkich naręcza,
ona jemu pachniała jak tęcza.
Na gitarze jej grywał i flecie,
pisał wiersze najlepsze na świecie.
Taka para dziś może niemodna.
Połączyła ich miłość łagodna,
kiedy maj i słowiki, serc granie,
Bóg uśmiechał się na to kochanie.
Do nas także, gdy bzy i motyle
miłość wróci najcieplej, najmilej.
Po to właśnie są wiosny i maje,
wtedy wszystko piękniejsze się staje.

Bolesław Zaja /10 02 2022/

autor

slonzok

Napisany: 2000-02-10 Dodano: 2022-02-10 05:24:00

Ten wiersz przeczytano 589 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie