***Iskra nadzieji***

Wiersz dla mojej przyszłej miłości

Sama nie wiem czemu piszę,
Czyżby smutek przestał bić?
Samotność ogarnęła duszę,
O kimś bliskim pragnę śnić…

A ziarno nadziei na ziemię spadło,
Powoli wyrasta wśród miłości zbóż,
Korzenie w glebie umocniły się twardo,
I rośnie do góry, wśród nadziei mórz…

Gdy już osiągnęło zboże dobry wzrost,
W człowieku przestała wciąż rodzić się złość,
Miłość dodaje mu jedną ważną moc,
I poznaje kogoś, rumieni się nos…

Rumieni się nos... -hahahahahahahahaha

autor

MigotKa12

Napisany: 2006-10-09 Dodano: 2006-10-29 09:30:50

Ten wiersz przeczytano 451 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie