ja.

Wiersz zatrzymuje pytaniem na ustach. Co dalej z naszą
Ojczyzną?
Pozdrawiam serdecznie

Mocny w tonie ironiczno-refleksyjnym wiersz.
Bez wątpienia zasługuje na uwagę i podziw za szczerość
i odwagę.

Dziękuję Ci za Twoją wyjątkową poezję!
Za wrażliwość poetycką i wiarę w człowieka i dobro!
Twoje wiersze na długo zapadają w pamięć. Poruszają
duszę czytelnika.
Miło było Ciebie spotkać tutaj.
Serdecznie Cię pozdrawiam z nadzieją, że to jeszcze
nie koniec Beja!

Świetny, ironiczny wiersz!

Odważny!
Głęboki i refleksyjny.

Wszyscy jesteśmy taką kropeczką, od nas się zaczyna i
na nas kończy...
Tak odbieram "kropkę" w tytule.
Bardzo wymownie!

Nie będę się więcej rozpisywać, bo za dużo mogłabym
napisać, a komentarze pod wierszem raczej idą w drugą
stronę...
Wiersz odczytuję inaczej niż Szanowni czytelnicy.

Z serca dziękuję za przebiśniegi... dotarły całe i
piękne.

Serdecznie Cię pozdrawiam

Bardzo mi się ten wiersz podoba.
Ojczyzna jest dla nas jak matka...
Bardzo ją kocham, chcę tu istnieć.
Ale nie będzie tak źle - to u nas będzie jeszcze
dobrze, nie inaczej.
Teraz jest, jak jest.
Wszystko musi się zmienić na lepsze..
Tak czuję i nie tylko ja.
Ludzie się budzą.
Pozdrawiam.

Nie sądzę abym tego dożyła, ale martwię się o
przyszłość wnuczki, bo czuję się bezsilna...:(
Pozdrawiam

Bardzo dobra ironia, mądra puenta, pozdrawiam
serdecznie.

wychodzi cała prawda o unii...

Z jednej strony - silne poczucie patriotyzmu i troski
o przyszłość kraju. Z drugiej strony - krytyka
polityki i obawy związane z wpływem międzynarodowych
decyzji na Polskę. Z trzeciej strony - gotowość do
obrony ojczyzny. Z czwartej strony - jest, jak jest i
"ja" ze swoim nikłym (?) wpływem.
(+)