Ja czyli nicość

Smutno mi kiedy na życie patrze,
Bo szarość bije z niego,
Smutno mi kiedy o codzienności pomyślę,
Bo każdy dzień boli bardziej od drugiego..
Smutno mi oddychać, myśleć,
Smutno mi żyć..
Skoro NAJBIŻSI muszą cierpieć,
Jak mam znaleść swoją radość,
I jeszcze sprawić,
Ażeby ONI się uśmiechali...

Jestem nicością,
Niby człowiekiem,
I niby mam w sobie uczucia,
Serce zdolne do kochania,
I kocham...
Ale to wciąż za mało...
Wciąż chcę dać IM więcej...
A często nie mogę,
Brak mi sił...

To boli...

Przepraszam,
Lecz jestem tylko nicością w ludzkim ciele...

Wieczorną porą, smutkiem napełnione serducho płacze.. Nie chcę ICH stracić i tak bardzo się boję...

autor

Firmly

Napisany: 2006-04-11 Dodano: 2006-04-11 21:13:15

Ten wiersz przeczytano 466 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie