Ja, Rymopis

nie mam pewności czy to farsa?

Wyskakuję jak Filip z konopi,
niechaj krytycy pochwały piszą,
ja - cud poeta albo rymopis.
Dajcie aparat z najlepszą kliszą!

Czerwony dywan, marmur na pomnik,
głośne fanfary niechaj usłyszę.
Będą mnie czytać kiedyś potomni!
Rzym to za mało, ja spalę... ciszę.





***
Skromny dopisek autorstwa nie mojego:
"Bardzo dawno temu bogobojny, wiekowy ojciec rodziny znalazł się przed Piotrową bramą. Święty Piotr z honorami zaprosił go do Nieba i rzekł:
- Możesz poprosić o cokolwiek chcesz.
Mężczyzna powiedział:
- Miałem na Ziemi dwóch synów, jeden był prostym żołnierzem, ale drugi to wspaniały poeta. Chciałbym zobaczyć jak jego wiersze będą sławione w przyszłości.
Św. Piotr odparł:
- Wiersze twojego syna nie przetrwały w pamięci ludzi nawet stu lat. Za to słowa twojego drugiego syna, prostego setnika, świat powtarza już niemal lat dwa tysiące.
To mówiąc, rozwiał chmury i pozwolił staremu ojcu ujrzeć Ziemię z bliska, w kościele klęczeli ludzie mówiąc:
"Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, ale powiedz tylko słowo(...)"

autor

wielka niedźwiedzica

Napisany: 2014-10-08 Dodano: 2014-10-12 22:35:53

Ten wiersz przeczytano 2081 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Farsa

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie