jak Ewa Partum
nie ma poezji kobiet
wiatr, woda, ziemia
ogień jest męski
jeżeli kiedykolwiek powiedziałeś
że jest poetką
czuj się winny po stokroć
gdy widzisz ją nagą, milczącą
młoda – wdzięczy się do was
dojrzała – gorzknieje
litery nie ułożą się, nie chcą się
położyć
utop, rozrzuć, zasyp – martwe pozbędą się
ciała
(mężczyźni ubiorą ją w przezroczystość,
nauczą pozowania —
atrakcyjność to walor użyteczny
a ogień potrzebuje materii)
. przemoc — wersy — słowa — znaki — symbole
autor
Agrafka
Dodano: 2019-07-06 00:43:26
Ten wiersz przeczytano 4332 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Tak, dokładnie.
Pozdrawiam:)
Dotąd nie znałem tytułowej postaci Twojego wiersza.
Teraz wiem, że jednym z jej przesłań są usta
odciśnięte na białej karcie.
Powracając do wiersze pozwolę sobie zauważyć, że o ile
"kochanie" jest rodzaju nijakiego, tak jak nijakie
jest to słowo, to już miłość jest "kobietą," tak jak i
poezja, która jest stałą częścią Twojej twórczości.
Miłej soboty.
Witaj,
wstawiłaś postać interesującej kobiety, która wie,
że nią jest...
Nie kumam rozgraniczenia;
wiatr, woda, ziemia
ogień jest meski
ostatnie pięć wyrazów to jednocześnie symbolika
życia i literatury...
Ot tyle wyczytałam wbrew Twojej woli...
Pozdrawiam i /+/ za wprowadzenie nowej postaci
głównie.
dokładnie tak... chociaż...
W przekazie czuje się ducha tytułowej bohaterki.
Miłego dnia:)
atrakcyjność to ważny atut, w poezji także.
(ogień i wiatr są męskie, ziemia i woda to pierwiastki
żeńskie.)