Jak motyle...

Stare listy odnalazłam dziś w szufladzie,
zaplątane w czerwień uczuć, w błękit marzeń,
Pewnie jeszcze Twoje ciepło pamiętają, kiedy niosłeś je do skrzynki, tamtym majem.

Na kopercie rządki liter siedzą grzecznie;
Imię, miasto, numer domu - to konieczność.
Drżącą dłonią chwytam papier, serce dzwonu
bije w piersi, mocno, mocniej - jak szalone.

A tam słowa dobrze znane, tysiąckrotnie
wychodziły mi naprzeciw, gdy samotność
drwiła sobie niecnie ze mnie, prosto w oczy.
Krnąbrna, pusta, bezlitosna ciszą nocy.

Słowa Twoje, jak modlitwy mnie tuliły,
dając sercu cień nadziei, dając siłę.
I do dzisiaj, chociaż lat minęło tyle,
błogość niosą na swych skrzydłach - jak motyle...

autor

sael

Napisany: 2015-06-13 Dodano: 2015-06-13 11:05:24

Ten wiersz przeczytano 1087 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie