Jak progi domu …

Nie tul chwil smutnych do serca ciepłego
gdyż nie są one Ci pożądane,
wiem, ból się rodzi nawet z małego
gdy czasem to małe zostaje zabrane.

Bo nic w wielkości, co nie zrodzone
Z ziarna, co sercem było zasiane,
A potem miłością Twą hołubione
I przez huragan życia wyrwane.

Bądź zawsze przy mnie, bom Twą ostoją
Jak progi domu gdy w nie powracasz,
Niech w czas ten chmury życia się boją,
gdyż rozgonione jak się odwracasz.

Od chwili smutku, od niepogody,
Od dnia, co Tobie nie jest znaczonym,
I nawet gdy serca masz bólu powody
Jam jest przy Tobie miłością darzonym.

Tą Twoją tak wielką, co w zaufaniu,
uśmiechu , radości, słońca promieniu,
I moja do Ciebie w wielkim oddaniu
Miłość, co dąży ku jej spełnieniu.

autor

czarny63

Dodano: 2008-10-11 12:06:15

Ten wiersz przeczytano 409 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie