Jak to zagramy
Stare odchodzi,
Nowe nastaje.
Komu zaszkodzi,
Jak wam się zdaje.
Stare już znamy,
Nowe przed nami.
Jak to zagramy,
Nie wiemy sami.
Będziemy badać,
Siebie nawzajem.
Prawdę zakładać,
Kłamstwa zwyczaje.
A może toczyć,
Ze sobą spory.
Szybko zaskoczyć,
Stworzyć pozory.
Stare odchodzi,
Zbliża się nowe.
Byle nie szkodził,
Tkanki są zdrowe.
Stare już znamy,
Nowe się stanie.
Jak to zagramy,
To jest pytanie…
autor
Grand
Dodano: 2016-11-14 05:19:25
Ten wiersz przeczytano 383 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Jakie fajne!
nowe formy wszystkiego a jednak blisko starego
Stare robi miejsce nowemu, szkoda, że nowe nie chce
wiedzieć, nie chce pamiętać, że jest przez/dzięki
staremu i de facto dla nich, jako przedłużenie pewnego
cyklu, a w każdym nowym jest chociaż cząstka starego.
Tak jest i z ludźmi i z technologią i z czymkolwiek.
niezbyt czysto, jak zwykle zresztą...