jak zęby w szklance

Zamierzony w wierszu chaos doskonale potęguje
przeżywany dramatyzm. Bo przecież o zmarłych się źle
nie mówi.

swietnie dawkujesz emocje...te z czasem opadaja a my
patrzac na przeszlosc nie chcemy pamietac...potrafimy
wybaczyc...wybielic...wytlumaczyc...swietny wiersz

O zmarłym należy mówić z szacunkiem - tak się
przynajmniej utarło w naszym społeczeństwie. Ja myślę,
że człowiek za życia wyrabia sam sobie opinię. Świetny
wiersz ;)

Jrest w tym wierszu klimat , jakze mi znany ,
zapedzona , roztargniona , dramatyczna- kobieta i jej
zycie poszarpane na strzepy ... Lubie cie odwiedzac
.... Twoje wersy kreca sie teraz w mojej glowie , tak
lubie ! -pozdrawiam

Dramatyczny wiersz, temat trudny lecz znany dla
wielu. Czas leczy rany i pozwala spojrzec lagodniej na
przeszlosc, czasem nawet zapomniec.

Z czasem wszystko nabiera innych barw, a emocje
przysychaja - tak odbieram Twój wiersz.

Trudnu temat ale ciekawie napisany wiersz. Gratuluje.

Treść dramatem podszyta, więc trudno ją komentować.
Całość bardzo dobra.

to dramat rodzinny, osobisty bardzo i temat delikatny,
najlepiej nie rozwijać przez czytelnika.

niewiarygodnie mocny wiersz, temat niełatwy, a jaki
dobór słów i metafor.

Rozumiem dramatyzm utworu. Tak chciałoby się zachować
o drogich zmarłych dobrą pamięć. Trudny temat, bardzo
poruszający.