"Jej gniew"
Strzał
ostatni pocisk
dosięgnął
Jej serca
nadeszła ciemność
cisza bez miłości
bez
Ciebie...
Goniąc czas
zatrzymaj się
dotykam dłoni Twej
uspokoję złe sny
zaufaj mi
Wilk który budzi nas
niech zaśnie
niech zapomni
o smaku krwi
złudny jest
bronię Cię
przed polowaniem
kocham Twój
spokój
czas który
uspakaja
łagodzi
mnie...
Stop!
autor
AnnaZłotnik
Dodano: 2015-05-03 03:50:19
Ten wiersz przeczytano 714 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Czytam kolejny raz Twój wiersz
Anno starając się uchwycić
zawarte w nim myśli, w kontekście
jego tytułu. Zawarłaś w nim
zarówno utraconą miłość, opiekuń-
czość jak i refleksję nad
przemijaniem, co nie pozwala
zinterpretować zasadniczej idei wiersza. Wybacz, ale
ja tak to
odbieram.
Pozdrawiam.