Jęk pamięci
J.- tak po prostu...
Jak z rys na zardzewiałej blaszce
Wyczytujesz z niej przeszłość
I blizny zardzewiałe jak krew
Przypominają zmierzchłość
Jak przez rysy na gładkim szkle
Widzisz w niej odległy dzień
Lecz już nie ten dźwięk
Nie ten sam sen
Jak rany na ciele
Maluje barwne obrazy szczęścia
Rzeźbi głęboko bolesy cień
Osobliwy artysta-pamięci jęk
autor
-hon
Dodano: 2005-08-10 22:33:09
Ten wiersz przeczytano 407 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.