JESIEŃ ŻYCIA

Zamieram w strachu przed jesienią
Drżę o każdy liść
Który musi spaść
Na pomarszczoną ziemię

Moje wilgotne oczy
Zgubię znów w kałuży
By nie widzieć prawdy
Ani tęczy po burzy
Ani drzew śmiesznie kolorowych
Optymizm na niby
Jakby chwilę przed śmiercią
Uśmiech litościwy

I choćby miała już nie nadejść
Zatęsknię za wiosną
za sercem jak pierwiosnek
Tętniącym miłością

autor

agatons

Napisany: 2007-09-10 Dodano: 2007-09-11 13:44:34

Ten wiersz przeczytano 419 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie