Jestem?

pomodlę się... codziennie, jak ty codziennie dzieliłaś dobroć

Jestem?


chłód dębowej deski
zamroził moje
jestem
milczący tłum
obłoki niebieskie
i drzew cmentarnych
szum
a tak niedawno
dzieliłaś dobroć
na twoje i moje
umiem
mrużyłaś oczy
by dojrzeć ją
w tłumie
A-CO
a-jak
już nic nie rozumiem
i tylko ziemia szyderczo
przesypuje grudki
by bawić się twoim
prochem
już knuje spisek
z niewinnym
obłokiem
i w takt tej ciszy
drzewa kołysze
prosząc o ciszę
a tak niedawno
śmiałaś się
z nami
ciesząc się wiosny
pąkami
pijane niebo
szyderczo niebieskie
i twoje i moje
jestem

?

autor

Maeuslein

Dodano: 2008-05-27 21:39:02

Ten wiersz przeczytano 1226 razy

Oddanych głosów: 44

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie