Jeszcze raz

Nigdy nie wiadomo kiedy do nas przyjdzie i zawładnie..

Złotą nitkę miłość przędzie
owinęła mnie kokonem
rozsiadła się jak na grzędzie
paw z kolorowym ogonem

poi mnie słowami
jak wino czerwone
gra harfy strunami
gdy rozpłonione

wrzuca w studnię pożądania
w syreny głośne śpiewania

nie dba o znaki zakazu
wrzuca do otwartego włazu

szaleństwa bez granic
jesiennej ballady
rozum rzucony na szaniec
naga w balu maskarady

tonę i nie chcę inaczej
ostatnia taka gonitwa
miłosny odmawiam pacierz
nim utnie nić życia brzytwa

..niech trwa..

autor

Zakochana w wietrze

Napisany: 2017-11-14 Dodano: 2017-11-14 12:55:14

Ten wiersz przeczytano 889 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie