Jeszcze (wio) sennie

Wolno cichnie pieśń nocy, mrok gaśnie w brzezinach,
świt obłoki zaplątał w afery cietrzewi
a słaby uśmiech słońca przez krzaki się przebił.
Zachichotała sowa, przeciągając skrzydła,

gdy porannym hejnałem żuraw śmiech zakrzyczał.
Na łące wysypanej opalami rosy,
mgły sukienki wyprały i zebrały w koszyk,
by je słońcem osuszyć w kwitnących zawilcach.

I twoje "kocham" rankiem jest majem dla duszy
gdy wymyka się nieme z wpółprzymkniętych powiek.
Wraz ze słowiczym śpiewem tulisz mnie i kusisz,

by zostać twoją wiosną.Zatapiam się w tobie,
wnet piwonią zakwitnę. Jak bardzo mnie wzruszył
ranek w twoich ramionach później ci opowiem.

autor

Stella-Jagoda

Napisany: 2015-03-09 Dodano: 2015-03-09 09:59:15

Ten wiersz przeczytano 1824 razy

Oddanych głosów: 54

Rodzaj Sonet Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie