Jeżeli
Wierszyk powstał dwadzieścia pięć lat temu jako dedykacja na fotografi, dlatego tylko ocalał od zapomnienia i niebytu.
Jeżeli można słuchać mowy fal,
Uwierzyć w bajkę wyszumianą,
Jeżeli można wyśnić bal,
I królewnę zaczarowaną.
Jeżeli można ufać ptakom,
Ukryć marzenia pod ich skrzydła,
W twarz śmiać się polnym makom,
I wierzyć w mary i straszydła.
Jeżeli można zejść w głębiny,
I ryb dyskusji słuchać mądrych,
Czy z gór wysokich zejść w równiny,
Nazbierać bukiet kwiatów modrych.
Jeżeli...
Jeżeli można...
To dlaczego mi nie ufasz?
Komentarze (29)
Czyli... wszystko można:)
Wiersz dotyka swoja wymowa i prawdziwoscia slow.
Mysle, ze zaufala, choc ciezko jest ufac tak do
kanca.
Ladny wiersz. Pozdrawiam.
WIERSZ SPRZED ĆWIERĆ WIEKU!-a to ci sie zachował
...rarytas;)
Wiersz śliczny i zawsze na czasie.
Przepiękny wiersz! A właśnie czy zaufała?
Każdym jednym słowem wiersz porusza zmysły :))
I to minęło ćwierć wieku i wciąż nie traci swych
walorów i ciekawego przesłania,które nic na swej
aktualności nie straciło..wiersz pokoleniowy i bardzo
wymowny..powodzenia
jeżeli taka była dedykacja - to bardzo niebanalnie,
zwykle sa one krótkie ciepłe i rymowane. ten wiersz
jest w swojej wymowie głęboki i zapewne miał poruszyć
tego komu miał być dedykowany, mysle ze tak było :)
Widocznie przeskrobałeś tak że nie można
zapomnieć...
Romantyczny byłeś już 25 lat temu:):) Podziwiam i
zazdroszczę tamtej pani. Ładna dedykacja.
zaskakujący piękny wiersz, końcówka jest zajebista.
bardzo mądry wiersz
hmmm rozmarzyłam się.... cudny wiersz. Pozdrawiam :)
No właśnie! chciałoby się krzyknąć.Bardzo piękny w
wymowie wiersz i ciepły klimat działa optymistycznie
Mądry wiersz z bogactwem porównań :)