a jutro znowu... pójdziemy nad...

Narysuj mi w sercu przepis na opisanie piękna,
woskiem z brzoskwiniowej świeczki ulep samotnię
popraw krawat, spójrz za okno...
Tam jest moja miłość,
którą zabija złośliwość
- metalowy, świat z koła i krat,
takiego go uwielbiam, jakim jest,
bo to nie on sam, lecz inni nauczyli go łez.
I choć czasem dobrze jest się w nim utulić,
to można sie zgubić,
bo zimno ze środka mnie i ciepły deszcz
nie idą w parze,
mimo, że kochają się.
Zabrakło literek do opisania rozterek.
Zostaliśmy tylko my. I on. Ten zły.
Brakuje mi Twojego krzyku i Twojej nienawiści,
przyzwyczaiłam się do suchych liści,
do porządku nie porządku ich
i idę spać.
Ty też teraz śpij,
teraz śpij
ciii.... cii.

*przepraszam za poprzednio dodaną wersję z błędami.

autor

16_pazdziernika

Napisany: 1999-06-05 Dodano: 2007-11-17 13:48:06

Ten wiersz przeczytano 870 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie