Kalejdoskop

Świat zadziwia, jak nadejście wiosny,
odkrywając wciąż nowe rewiry.
Zaślepieni, mkniemy, aż nas olśni
magia jednej, jakże krótkiej chwili.

I rozbłyśnie, rozdźwięczy, aż zwiodą
pełne żaru, rozgwieżdżone noce.
Drzewo szczęścia da rozkoszy owoc,
w pełni lata ścieżki życia splącze.

W kłos pszenicy srebrne nitki wplecie,
z babim latem wyśle myśli płoche.
Czasem wrócą niegdysiejszym echem,
by zapisać kilka wietrznych strofek.

Wkrótce zginą w nieuchronnej ciszy,
ciągle głodnej, pazernej od wieków.
Jednak wiosną, znowu życie kipi.
Łap pięć minut, zachłannie, człowieku.

autor

MariuszG

Napisany: 2021-01-08 Dodano: 2021-05-08 10:45:00

Ten wiersz przeczytano 1939 razy

Oddanych głosów: 47

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie