Kamienna ławka
Samotne drzewo na szczycie góry
jest wyjątkowe i romantyczne
duszą patrzy na ławkę kamienną
która zachęca do odpoczynku
Uroczy zakątek na spotkanie
wspaniałej poezji złotych myśli
ukryte wersami tkwią w nadziei
wyjątkowa więź co łączy przyjaźń
Na ławce usiadła smutna wena
błękitnym kolorze nieba marzeń
kto mi rozjaśni zamglone serce
kto ogrzeje uśmiechem radość dnia
autor
Iris&
Dodano: 2017-01-11 10:32:56
Ten wiersz przeczytano 1447 razy
Oddanych głosów: 47
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (41)
Skoro czeka, ma nadzieję,
więc uśmiechem ktoś ogrzeje!
Pozdrawiam!
Wyjątkowa więź co łączy przyjaźń...
Bardzo ładnie
Pozdrawiam serdecznie
Drzewo na szczycie wyraża poczucie
samotności a kamienna ławka, braku
ciepła i przyjaźni. Wypada mieć
nadzieję, że wiersz nie
odzwierciedla osobistych odczuć
Autorki.
Serdeczności Iris:}
Kamień zimny...choć słowa już cieplejsze...jest co
ogrzać, dzień długi, w samotności jeszcze dłuższy...
pozdrawiam serdecznie, miłego bejowania
ta pani wena
jest taka zmienna
gdzieś się pojawi
sławą omami
i nagle znika
Pięknie.Przyjdzie wiosna to ją rozgrzeje.Pozdrawiam.
smutno, może dlatego że kamienna
ławka nie napawa optymizmem.
Wiersz śliczny
Pozdrawiam serdecznie
Smuteńko i refleksyjnie dziś Iris&-ku.
Miłego dnia.
Pozdrawiam serdecznie:))
Dziękuję!! Łap tulaski:))
Pewnie znajdą się czyjeś gorące łapki, choć wenę
trudno ogrzać ;)
Miłego dnia, Irisku.
Witaj,
może jak nas będzie trzy to damy radę.
Pozdrawiam.
Mogę potowarzyszyć, żeby nie było smutno :)