KAROL...

/jutro dzień Jana Pawła II.../

Gdyby się wszystkie łzy spotkały
wylane z krynic ludzkich strugą
ogromne morze by powstało
straszliwą pustką, kiedy usnął.

Bo, gdyby w jeden dzwony stopić
bijące rekwiem i Te Deum...
on przytłumiony – głosem z Polski,
który świat poznał: szesnastego.

Kamienna wina dusz zdradliwych
brocząca krwawo jak stygmaty
skruszona sensem boskiej męki
na krzyżu, który dźwigał Karol.

Te wszystkie ognie – znak przymierza,
palone w wieczór na San Pietro,
zapałką kruchą wobec światła,
którym oświecał nas. I zmieniał...

autor

wodnik2

Napisany: 2008-10-15 Dodano: 2008-10-15 01:21:26

Ten wiersz przeczytano 1380 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Toniczny Klimat Ciepły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie