Katyń

Pod ciężką, zimną ziemią, zbiorową śmiercią postrzelony
Leży ten, którego kocham, który był mi przeznaczony.
Zostawili go tam ci, którymi dzisiaj szydzę.
Pod krwawą, katyńską ziemią zostawili go ci, których nienawidzę.

Dziś na pielgrzymkę, w tamte miejsce, wyruszyła moja dusza.
Łzy żałośnie leje, gdyż niektórych zbrodnia ta nie rusza.
Pokropiła krwią z diamentów, co właściwości ma lecznicze,
Jak ksiądz święconą wodą, nie święconą ziemię, gdzie spoczął mój rycerz.

Gdy po latach odkopali grób zbiorowy w lesie krwawym,
Jakby Bóg mi podpowiedział, że zmartwychwstał mój kochany.
Kiedy nieśli go wśród trupów, dalej biło serce jego –
Wielki cud miłości, mimo że nikt nie wdział tego.

Mimo że nie leży już mój drogi w krwawym tym katyńskim lesie,
Codzień nosze tam wońniste bratki – ulubione jego kwiecie.
Teraz po tym martwych latach, dalej jestem mu oddana.
Ja wciąż czysta i niewinna. Jego nimfa ślubowana.

28.04.2004r.

autor

agnus

Dodano: 2005-05-20 15:48:22

Ten wiersz przeczytano 836 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie